Systeembeheerder Tony

Systeembeheerder Tony werkt al van bij het prille begin voor District09 – toen nog Digipolis Gent – en heeft het zien uitgroeien van een kleine informaticadienst tot een professioneel ICT-bedrijf met ongeveer 200 werknemers. ‘Je mag hier al eens zotte dingen doen, en dat houdt het voor iedereen leuk.’ Een gesprek met Tony.

Tony, hoe is jouw verhaal hier gestart?

‘Ongeveer 20 jaar geleden sloot ik de middelbare opleiding Elektronica af met een 7de specialisatiejaar Computertechnieken. Vers van school en nog helemaal groen achter mijn oren ging ik in een computerwinkel werken, en hield me daar de hele dag bezig met herstellingen. Maar ik deed mijn werk te goed,’ lacht hij. ‘Na zes maanden kwamen er minder herstellingen binnen, en hadden ze mij niet meer nodig. Niet getreurd, ik schreef me vol goesting in voor een opleiding webdesign bij de VDAB.’

‘Niet lang daarna kreeg ik een brief van diezelfde VDAB,’ gaat hij verder. ‘Of ik het niet zag zitten om IT-support te doen bij de dienst Informatica van het OCMW? Ik wist eerlijk gezegd niet goed wat ik daarvan kon verwachten. Het OCMW, wat hadden die met computers te doen? Nieuwsgierig, dat was ik wel, dus ik ging toch maar een kijkje nemen. En kijk, we zijn twintig jaar later, en ik zit hier nog.’

Is er sindsdien veel veranderd?

‘Nog geen klein beetje! Toen ik begon, waren we met acht manusjes-van-alles. Zo ging ik de ene dag ergens een printer vervangen, en zat ik de dag erna servers te installeren,’ legt hij uit. ‘In 2003 werd Digipolis opgericht, en gingen we in Gent samenwerken met de Dienst Informatietechnologie & GIS van de Stad. Dat was in het begin echt zoeken: het OCMW en de Stad werkten toen nog heel verschillend. Zo werkte het OCMW in Citrix, terwijl Stad Gent vooral lokaal werkte. Ondertussen zijn we serieus gegroeid, en zijn we heel wat professioneler en gespecialiseerder geworden’.

Doe je nog altijd alles?

‘Nee, dat is ondertussen allemaal al wat meer gestructureerd,’ vertelt hij. ‘Ik werk nu bij Systeembeheer, en ben vooral bezig met rechtsstructuren en alles was met netwerkschijven te maken heeft. Iedereen die bij Groep Gent werkt, die kent de V-schijf. Wel, ik ben de man áchter de V-schijf, de man die ooit voor de letter V gekozen heeft.’

Waarom de letter V?

‘Omdat het hier Vree wijs werken is, natuurlijk! Omdat je hier Veel Vrijheid krijgt om je job in te Vullen. En om te Vallen maar weer recht te Veren en er Veel uit te leren,’ grijnst hij. ‘Nee, grapje. ’t Is te zeggen, dat is allemaal wel waar, maar de reden dat ik voor een V koos is gewoon dat die letter tot dan het minst gebruikt was binnen de verschillende departementen en diensten, en dat dit de migratie van alle data het eenvoudigst maakte. ‘

Kruipt daar veel werk in?

‘Zo’n schijf, dat lijkt heel simpel, maar er komt daar heel wat bij kijken om dat goed werkbaar te houden. Vergeet niet dat er bij Groep Gent om en bij 10.000 mensen werken, en dat je al die mensen hun  toegangsrechten goed moet bewaken,’ licht hij toe. ‘Niet iedereen mag overal zomaar aankunnen. En als je intern van job verandert, moeten deze rechten ook weer aangepast worden. Daarnaast moet je zo’n schijf ook structureren, liefst over diensten en processen heen. Regelmatig auditen helpt ook om de schijfhygiëne hoog te houden. En door te automatiseren brengen we meer standaardisering telkens als er een server geïnstalleerd moet worden.’

‘Om dat allemaal in goede banen te leiden, werk ik in tandem met Archief Gent,’ vervolgt hij. ‘Zij bepalen de structuur, en slagen er zo in om alles zo veel mogelijk te standaardiseren. Ik stel de rechten in, automatiseer waar ik kan, en bewaak het boeltje. Zo slagen we erin om informatie gemakkelijker bij te houden en gemakkelijk terug te vinden wanneer dat nodig is. Ik ben die mensen enorm dankbaar dat ze hier mee hun schouders onder zetten.’

Vind je dat nog altijd even plezant?

‘Ik werk hier echt graag, de sfeer zit hier al van bij het prille begin goed. En ik werk daar ook graag actief aan mee. Ik zit mee in Distr@ct - onze personeelsvereniging – en trok voor de coronacrisis uitbrak ook nog het Yoga op dinsdag-initiatief. Nu we zijn overgeschakeld naar het hybride werken, is het even zoeken hoe we ook hybride yoga kunnen organiseren.’

‘Wat ik soms mis in mijn huidige rol, is het contact met veel verschillende mensen. Dat had ik in mijn eerste functie veel meer,’ reflecteert hij. ‘Maar ook daar valt een mouw aan te passen: mijn collega’s weten dat ik graag onder de mensen ben, en dat ik graag dingen uitleg. Iets wat zij soms net iets minder graag doen, waardoor ze het met plezier aan mij overlaten. Zo blijven we allemaal content.’

‘Daarnaast neem ik ook vaak de rol van peter op mij als er nieuwe werknemers zijn, en begeleid ik hen tijdens hun eerste weken. Ik kan ondertussen op mijn handen en voeten al niet meer tellen van hoeveel personen ik peter geweest ben. Dat is een dure grap hoor, met nieuwjaar,’ knipoogt hij.

‘Dus ja, ik vind het hier nog altijd plezant,’ besluit hij. ‘Je mag hier al eens zotte dingen doen, en dat houdt het voor iedereen leuk. Zo drum ik bij de band Left Eye Perspective, en tijdens de coronacrisis kregen we de kans om vanuit ons kot op te treden voor al onze collega’s. Dat lijken op het eerste gezicht kleine dingen, maar die maken het echt leuk om hier te werken.’

Bedankt voor het gesprek, Tony!